We zijn met z’n alle lekker druk bezig en presteren de hele dag. Dat hoort bij je dagelijkse werkzame leven, we weten niet beter. Klanten, cliënten, collega’s, medewerkers, bazen, leidinggevenden, familie en vrienden rekenen daar op. Even verslappen kan niet want je moet altijd scherp zijn. Presteren, scoren, budget, omzet, salaris, aansturen, corrigeren, leiding geven, beoordelen, gesprekken, vergaderen, afspraken dat gaat iedere dag maar door. Dat wil je zelf en anderen verwachten het ook van je. Als je het een dag niet doet stort de wereld in, maar niet heus.
Wanneer je richting pensioen gaat denk je hoe moet dat allemaal goed gaan. Kan dat allemaal zonder mij wel verder gaan. Dan heb ik een mededeling voor je, alles gaat gewoon verder. Van de ene op de andere dag gaat het ook zonder jou gewoon verder en gaat er een wereld voor je open.
Dan denk je wat jammer dat ik dat niet eerder wist dan had ik misschien wel anders geleefd. Daar is het nu te laat voor maar dat geeft niet er ligt nu een nieuwe toekomst voor je. Vrije tijd die je zelf iedere dag mag invullen zoals je zelf wil. Geen leidinggevende of collega, baas, chef, directeur, regio manager, personeel chef, klant, cliënt etc. die wat van je verwacht.
Je kan bedenken wat je allemaal gaat doen. Vrijwilliger worden bij een vereniging of helpen bij de buren. Een moestuin nemen of bijen houden. Naar voetbal wedstrijden of gaan zwemmen. Op vakantie wanneer je wil en zo lang als je wil. Geen vragen de hele dag maar de hele dag niks doen zolang als je wil. Heerlijk wat een vooruitzicht en dat weet je nu pas.
Eigenlijk moeten we elkaar niet zo opjagen want dat is nergens goed voor. Maar wie gaat dat vertellen, ze lachen je uit als je daar mee komt. Het zou de wereld wel aangenamer maken. Wie zet de eerste stap, het is nog niet te laat. Ik heb nu makkelijk praten omdat ik in die fase zit waar je zelf alles kan en mag bepalen dus dat is niet eerlijk. Mijn opa zei altijd “het leven is een pijp kaneel, ieder zuigt er aan en krijgt zijn deel” .
Ik zou zeggen bepaal je eigen deel want anderen zorgen anders wat jou deel is. Dit zijn gedachten die de afgelopen tijd door mijn hoofd gingen voor “geef de pen door”. Ik heb het op papier gezet en doe er mee wat je wil, ik ben het kwijt. Wens jullie allemaal veel geluk en plezier in je werkzame leven.
Fred Roos, bestuurslid FMG geeft de pen door aan Peter Broekhof